Teksty biblijne
|
Teksty biblijne |
|
Potrze nostry, kwały jesz en czałór, sąciewkaty si twej numię.
Owień twej rzeń.
Foca si twa włątać, komód en czału szyk i sur cierze.
Da nów odzej nostry pań kocidzany.
I dziemieć nów nostrze dziewta, komód i nu dziemiećmy swór dziewtorzór.
I nie endycz nosz en ciętaceń, uta liwra nosz dzie mału.
Nąk twie są rzeń i pociestać i głurza, o siąprz. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje.
Przyjdź królestwo twoje.
Bądź wola twoja, jako w niebie, tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.
I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.
I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
Bo twoje jest królestwo, potęga i chwała, na wieki. Amen.
| 1. | I tuty mąd owa wyna lęgwa jak ile sule porule. |
| 2. | Maż posie, kód kędy miegrawą za orzęcie, li jęwieńszorą płan en pazie Szynaru i jądź jewtaskierą. |
| 3. | I li dziczewą wyniałtrzy: „Wnieć, faczem cegle i bień łasz kokwiem.” I cegle śrewiewą lew komód sasa, maż smoła śrewiewa lew komód cemię. |
| 4. | I li dziczewą: „Wnieć, jedziewkam czytać i turz, kiełmię kwalej jerzy tążer o czał, i faczem si numię, prokódsimy sie nie desprzeżer sur tuty mąd.” |
| 5. | Tęk Dziew dzieszcządszy prokód widziar czytać i turz kwale nacie ludzi jedziewkawą. |
| 6. | I Dziew dziczewa: „Widzieć! Wyn popeł i wyna lęgwa pro tutór, maż cześć kód li komięcorą faczer. I stawiecz nił nie jerzy pro łór nieposibły, kódsię li nie wlar faczer. |
| 7. | Widzieć! Dzieszcządszerzym i miskierzym łór lęgwa, prokódsię li nie koprzędzier wyniałtru.” |
| 8. | I Dziew desprzegszy łosz sur surficz tutu mędu, maż li parstarą jedziewkar czytać. |
| 9. | Prołu ła opiała sie Babel, prostokód jądź Dziew miski lęgwa tutu mędu i źwielęc Dziew desprzegszy łosz sur tuty mąd. |
| 1. | I cały swiat miał jeden język oraz te same słowa. |
| 2. | A zdarzyło się, że gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. |
| 3. | I mówili jeden do drugiego: „Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu.” A cegłe służyły im jako kamienie i smoła i służyła jako zaprawa murarska. |
| 4. | I oni rzekli: „Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i damy sobie nazwę, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi.” |
| 5. | Wówczas Bóg zstąpił z nieba, by zobaczyć miasto i wieżę, które budowały dzieci ludzi. |
| 6. | I Bóg rzekł: „Zobaczcie! Jeden lud i jeden język dla wszystkich, a oto co oni zaczęli robić. I zatem nic nie będzie dla nie niemożliwe, cokolwiek zamierzają uczynić. |
| 7. | Zobaczcie! Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego.” |
| 8. | I Bóg rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, a oni przestali budować miasto. |
| 9. | Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Bóg pomieszał mowę całej ziemi i stamtąd Bóg rozproszył ich po całej ziemi. |
| Kapiteł i. Pistła Abgaru. | |
| 1. | Abgar, rzeż Edesie, o Jezu, bonu sałwatorze, kwały parza en Jerozolimie, sołyć. |
| 2. | Fi onącaty dzie ciej, kód saniewkasz ludzi, nie wcielzęć miadczynar u rzebar. |
| 3. | Prostokód dzicze sie, kód par cie czecy widzę, paralizaci ją; kód lepruzór mierzewkasz, nieperze śpiorcie i dziable sfugasz, molatór dzie jenęć saniewkasz i mrotór lewasz. |
| 4. | Pokód udzy łu tut, parswadszy sie, kód wyn za dwór szer pocie: u jesz suły Dziew, kwały dzieszczędszy za czału, prokód faczer le mierakła, u jesz syn Dzieju. |
| 5. | Za lej kuzie leż skrzywu o cie i przeku, prokódsisz sie focigar wnier olęc i skierar mie za molace, dzie kwalej zwiaru. |
| 6. | Nąk udzy ileż, kód Jewrzei cie rzydziekłą i mal ci wołą. |
| 7. | Mia czytać rzejalemięć je pieskła, uta nioda, i przewięć grędzia pro nosz jębór. |
Kapiteł ii. Pistła Jezu. | |
| 1. | Abgarze, jesz bieńdzikaty, kód krzodszyś en miej, wólkąk mie suły nie widszyś. |
| 2. | Prostokód skrzypty je dzie miej, kód ili, kwali miej nie widzę, krzodszerzę en miej, maż kwali mie widzę, nie krzodszerzę i wiwszerzę. |
| 3. | Kód o iła parć twiej pistle otoszkęcia miej wniąd o cie, fole mi cie onącar, kód dziewie okoplar tucie parcie świej miszenie en lu pazie, maż połu szer rzeczety zanowu par łu, kwały mie mieszy. |
| 4. | Uta po mia oszczężeń mieszoru ci wynu za miór dyszczypłór, kwały skierarzy twa molaca i donarzy wita ci jak lew, kwali są ku ciej. |
Kapiteł iii. | |
| 1. | Ła pistła jora miza o Jezu Chrystu en Jerozolimie par Abgaru, rzeże Edesie, par łu kurarze, Ananie, kwierzęć nostru donu wnier o Edesa. |
| Rozdział i. List Abgara. | |
| 1. | Abgar, król Edessy, pozdrawia Jezusa dobrego Zbawcę, który ukazał się w Jerozolimie. |
| 2. | Słyszałem o Tobie, że uzdrawiasz ludzi bez lekarstw i ziół, |
| 3. | że słowem swoim przywracasz wzrok ślepym, chromym każesz chodzić, trędowatych oczyszczasz i zmarłych wskrzeszasz. |
| 4. | Usłyszawszy to wszystko o Tobie uznałem po rozwadze, że jedno z dwojga to być może: albo jesteś Bogiem, który zstąpił z nieba, aby czynić cuda, albo też jesteś Synem Bożym, który takie cuda może czynić. |
| 5. | Dlatego też w tym liście pragnę Cię błagać, abyś raczył przybyć do mnie i uleczyć mnie z mej choroby, na którą cierpię już od dawna. |
| 6. | Dowiedziałem się bowiem także, że Żydzi szemrzą przeciw Tobie i nastają na twe życie. |
| 7. | Przybądź więc do mnie, bo moje miasto małe, lecz zacne, wystarczy dla nas obydwu. |
Rozdział ii. List Jezusa | |
| 1. | Błogosławiony jesteś, że uwierzyłeś we mnie, choć mnie sam nie widziałeś. |
| 2. | Napisane jest bowiem o mnie, że ci, którzy mnie nie widzą, uwierzą we mnie, a którzy mnie widzą, nie uwierzą. |
| 3. | Co do tego zaś, co mi napisałeś, abym do ciebie przybył, to trzeba, abym wypełnił to, po co jestem przysłany, a potem muszę wrócić do Tego, który mnie posłał. |
| 4. | Gdy jednak wzięty będę do nieba, poślę do ciebie jednego z mych uczniów, aby cię uleczył i dał ci życie. |
Rozdział iii. | |
| 1. | Ten list został wysłany do Jezusa Chrystusa w Jerozolimie przez Abgara, króla Edessy, poprzez jego wysłannika Ananiasza, prosząc naszego Pana, aby przyjechał do Edessy. |
Więt zwła o mrzydz i trona sie o miódnoc; ił czereka i czereka, siąprz rzewnięć o swa ruta.
Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
Uszkiełta, o Izrael, Don je nostry Dziew, Don je wyn.
שמע ישראל יהוה אלהינו יהוה אחד
Shema Yisrael Adonai Eloheinu Adonai Echad
Słuchaj, o Izraelu, Panem jest nasz Bóg, Pan jest jeden.